Στο Νομό Δράμας αποτελεί κυρίαρχη θεότητα ο Διόνυσος, ο μασκοφόρος θεός της έκστασης, της γονιμότητας της Γης, του κρασιού, της διασκέδασης, της ίδιας της ζωής.

Η παρουσία λατρείας του υπάρχει σε διάφορα σημεία του Νομού, που όμως έχουν υποστεί καταστροφές με το πέρασμα των χρόνων, με αποτέλεσμα να σώζονται μόνο σποραδικά κινητά ευρήματα, όπως σπασμένα τμήματα επιγραφών και κεφαλές από την πόλη Δράμας.

Ιερό λατρείας του θεού σώζεται το κτηριακό συγκρότημα του ιερού, ανασκάφηκε στην Καλή Βρύση κατα το χρονικό διάστημα 1991-1996, στον πλατύ κάμπο κάτω από την σκιά του μενοικίου όρους και δίπλα σε παραπόταμο του ποταμού Αγγίτη.

Η ανασκαφή πραγματοποιηθηκε από την αρχαιολόγο του Υπουργείου Πολιτισμού και της ΙΗ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Καβάλας, Κατερίνα Περιστέρη, αρμόδιας για το Νομό Δράμας που σήμερα υπηρετεί ως διευθύντρια στην ΚΗ Εφορία Αρχαιοτήτων Σερρων.

Υπηρξε αμέρηστη στήριξη από την κοινότητα Καλής Βρύσης με πρόεδρο τον Αντώνη Ματζιάρη και την Νομαρχία Δράμας.

Μια μεγ'αλη ομάδα επιστημονικών συνεργατών, αρχαιολόγων, αρχιτεκτόνων, σχεδιαστών κ. α. καθώς και εργατών της περιοχης, εργάτηκαν με ζήλο και συνέπεια στην πολύχρονη αυτά ανασκαφική έρευνα.

Μετά το τέλος των ανασκαφικών εργασιών ακολούθησε η κατασκευή ενός από τα καλύτερα στέγαστρα του Ελλαδικού χώρου έπειτα απο χρηματοδότηση της Νομαρχίας Δράμας με Νομάρχη τον Κωνσταντίνο Ευμοιρίδη.

Η ανασκαφή αποκάλυψε το συγκρότημα του ιερού στη θέση μικρή Τούμπα, ένα τεχνητό γήλοφο με διάσπαρτα ρηγμένους δόμους.

Η θέση αυτή που απέχει 2 χλμ περίπου ανήκει στην κοινότητα Καλής Βρύσης και δεσπόζει σε όλη την κοιλάδα του ποταμού Αγγίτη επάνω σε ένα πλάτωμα και αποτελεί φυσική θέση αρκετά αξιόλογη, σημαντικο για διάφορες εποχές ανάμεσα στα βουνά Μενοίκιο και Φαλακρό σε μικρή απόσταση απο το σπήλαιο Μααρά Αγγίτη. πρόκειται για ορθογώνιο κτηριακό συγκρότημα, διαστάσεων 34 Χ 16 μ. που σώζεται σε καλή κατάσταση και εσωτερικά χωρίζεται σε τρεις κύριες περιοχές Α, Β και Γ που αποτελούν τις λειτουργικές ενότητες του Ιερου, με κύριο χώρο αδύτου το χώρο Α που χρονολογικά ανήκει στο τελος του 4ου με αρχεςτου 3ου αιώνα π. Χ. Εποχή που περνούν οι Γαλάτες από την περιοχή μετά την μάχη της Λυσιμάχειας, μαρτυρεί το τέλος της ζωής του.

Η λατρεία του Διόνυσου είναι γνωστή στην ευρύτερη περιοχή, όπως φαίνεται και από δείγματα επιγραφικής και γλυπτικής (κεφάλι γενειοφόρου Διονύσου, καθώς και επιγραφή ρωμαϊκών χρόνων).

Δόμοι από το χώρο χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό υλικό στα νεότερα σπίτια του χωριού. Απόηχος της Διονυσιακής λατρείας αποτελεί το σημερινό δρώμενο της Καλής Βρύσης τα Μπαμπούγερα στις αρχές του Γενάρη, ενώ η θέση η μικρή Τούμπα είναι γνωστή από γενιά σε γενιά με την ονομασία ''Κονάκι του Βάκχου''.